සංස්කෘත නාට්‍ය
ලෝකයේ
නාට්‍ය කලාව දෙස බලන කල්හි එය දෙයාකර වේ.
- ගැමි නාට්‍ය කලාව
- සම්භාව්‍ය නාට්‍ය කලාව
ගැමි නාට්‍ය කලාව තුළ නොයෙක් වෙනස්කම් තිබුණ
ද සම්භාව්‍ය හා ගැමි නාට්‍ය අතර පවත්නා සම්බන්ධතාවය ඉතා සංකීර්ණය .
මෙම ද්විත්වයෙහි ම සමාන අසමානකම් පවතින අතර ගැමි නාට්‍ය
තුළින් සම්භාව්‍ය නාට්‍ය අභාෂය ලබා පෝෂණය වී ඇත.
භාරතයේ නාට්‍ය ප්‍රභවය පරික්ෂා කිරීමේදී
හෙලිවන්නේ ආගමික පුද පූජා ඇසුරින් සහ ජනනාට්‍ය ඇසුරින් විකාශය වූ බවයි.භාරත
මුනිවරයා විසින් ලියු නාට්‍ය ශාස්ත්‍රය වැනි ග්‍රන්ථ රචනා වූවාට පසු අක්‍රීය
නම් දෙවිවරු රැසක් පැමිණ මෙතෙක් දෙවිවරුන්ට පමණක් සීමාවූ නාට්‍ය කලාව මනු ලොවට ගෙන
අවේ මන්දැයි ඇසුහ. එවිට භාරත මුනි විසින් පවසා ඇත්තේ අතීතයේ වස් නමැති මනු රජුගේ
යුගයේ ලෝක ජනයා තුළ කාමය, ඊර්ෂ්‍යාව ,ක්‍රෝධ
ආදී ගුණ ඇතිවී මිනිස් සාමය විනාශ වූ අවස්ථාවේ මහේන්ද්‍ර ප්‍රමුඛ දෙවිවරු මෙයට
පිලියමක් ලෙස සියලු කුලවලට ඔබින ශ්‍රව්‍ය, දෘශ්‍ය
වූ විනෝද මාර්ගයක් වන පස් වන වේදයක් මවන්නැයි කියා ඇත. එවිට මහා බ්‍රහ්මයා ධ්‍යාන
වලට සමවැදී සියලු ශාස්ත්‍ර ඇතුළත් වූ නාට්‍ය ශාස්ත්‍රය නමැති පස් වන වේදය සකස්
කිරීමට,
ඍග්
වේදයෙන්
- පාඨය
යජුර්
වේදයෙන්
- අභිනය
සම
වේදයෙන්
- ගීතය
අථර්වන්
වේදයෙන්
- රසය
ගෙන නාට්‍ය කලාව වේදයක් බවට පත්කර ඇත. මෙය
වේදයක් බවට පත් කිරීමෙන් නාට්‍ය කලාවට තිබූ වැදගත්කම
භක්තිය පෙනී යයි. එසේම නාට්‍යයට අවශ්‍ය සමරෝපය, අනුකරණය
හා සංවාද බ්‍රාහ්මණ ග්‍රන්ථ ඇසුරෙන් සොයාගත් බව පඬිවරුන් විසින් සොයාගෙන ඇත. මව්
කාලය තුළදී සතර අභිනය ගැන දීර්ඝ පොත් ද ලියවී ඇත. තව ද මහාභාරතය,රඝු
වංශය,රාමායනය,පාර්වංශය
වැනි ග්‍රන්ථ වලින් ද දීඝ නිකායේ බ්‍රහ්ම ජාල සූත්‍රය වැනි තැන්වලත් නාට්‍ය රඟ
දැක්වීම පිළිබඳ සටහන් ව ඇත.
